Linie oporządządzenia

Dawno temu, gdy zaczynałem swoją historię z harcerstwem, zarówno ja jak i moi przyjaciele mieliśmy na każdym alarmie problem jak odkopać w plecaku latarkę, a scyzoryk, potrzebny do przecięcia sznurka, którym wiązano zbyt wolnych harcerzy, leżał na dnie zasobnika. Gdyby profesjonaliści wlekli się tak jak my, współcześni komandosi nosiliby po dwa karabinki (ze względu na wielkość byłyby łatwiejsze do znalezienia w zasobniku od stosunkowo małego magazynka). Jednak oni, jak na zawodowców przystało, wiedzą co i gdzie mają. Jak to robią?

Porządkują szpej według linii oporządzenia.

Czym więc są linie oporządzenia?

Linie oporządzenia to zestawy odpowiednio dobranego do sytuacji wyposażenia osobistego. Poszczególne ich elementy przenoszone są w kieszeniach munduru, na pasie, w kamizelce, plecaku i milionie innych zasobników, których nie jestem w stanie nazwać. Dobierając to oporządzenie odpowiednio do zadania, upraszcza się operowanie. Nie biorąc zbędnych rzeczy, po prostu łatwiej się łazi. Dzięki organizacji sprzętu w linie można działać wydajniej i szybciej. Ponadto istnieje mniejsze ryzyko zgubienia jakiejś części wyposażenia. Jak czegoś nie ma na swoim miejscu, to już raczej pojawi się świadomość, że coś jest nie tak.

Za co odpowiadają poszczególne linie oporządzenia?

Linia I – najbardziej podstawowy sprzęt służący – mówiąc górnolotnie – do przetrwania pierwszych paru godzin od opuszczenia bezpiecznej bazy. Z zasady nie służy do walki. Przydatny w sytuacji awaryjnej. Jeśli już dojdzie do niespodziewanych komplikacji i operator utraci resztę sprzętu, to za pomocą pierwszej linii będzie w stanie wykaraskać się z tarapatów – przeżyć aż do dotarcia grupy ratunkowej, opuścić niebezpieczny teren i dotrzeć „do siebie” albo uwić sobie ciepłe gniazdko w jakiejś jaskini niczym Robinson Cruzoe. Pierwszą linię przenosi się zazwyczaj na pasie taktycznym albo po kieszeniach. Komandosi niemieckiej jednostki KSK Kommando Spezialkräfte i brytyjscy spadochroniarze używają kurtek typu smock, w których pojemnych kieszeniach mieszczą tą część sprzętu.

 

Linia II – sprzęt niezbędny do przeprowadzenia krótkiej operacji. Będzie to wyposażenie niezbędne do dokładnej nawigacji, zaawansowana elektronika przeznaczona do łączności z innymi pododdziałami, sprzęt obserwacyjny, zapasowe magazynki z amunicją do
używanej broni. Przenosi się je zazwyczaj w kamizelce taktycznej albo na pasie oporządzeniowym. Do drugiej linii zaliczamy także wszelkiego rodzaju przedmioty ochrony osobistej. To ta część wyposażenia sprawia, że osoba działająca w terenie jest „użyteczna bojowo”. Gdyby nie szpej drugiej linii, żołnierz niewiele różniłby się od dobrze wyekwipowanego harcerza czy survivalowca.

Linia III – jak linia pierwsza służyła przeżyciu w terenie, tak trzecia powinna sprawić, by to wywalczone życie było w miarę przyjemne. Bierze się ją tylko na dłuższe akcje, a pakuje do plecaka. Dzięki tej części zestawu da się wybudować obozowisko, wyspać, najeść, pozyskać wodę, a także pozostawać w terenie na dłużej. Ten sprzęt w czasie długotrwałego bytowania jest praktycznie niezbędny, a armie na całym świecie prześcigają się we wprowadzaniu coraz wymyślniejszych udogodnień. Skoro jednak chodzi o ASG, to jeśli nie jeździcie na wielodniowe manewry czy różnego rodzaju zgrupowania, ta linia nie będzie konieczna.

Co powinno znaleźć się w pierwszej linii wyposażenia:

– ubiór odpowiedni do warunków środowiska działań i wykorzystanego zadania,
-busola,
-nóż,
-ołówek,
– rękawiczki taktyczne,
– notatnik,
– mini apteczka,
– parę kawałków sznurka,
– łyżka,
– zegarek,
– okulary balistyczne,
– gps,
– zapas wody na jeden dzień,
– przekąska,
– mapa,
– źródło ognia zabezpieczone przed wilgocią,
– latarka czołówka,
– papier toaletowy,
– farby do maskowania ciała,
– jeden zapasowy magazynek,
– zestaw do czyszczenia broni.

Co powinno znaleźć się w drugiej linii wyposażenia:

– zapasowe magazynki,
– radiotelefon/radiostacja,
– większa apteczka,
– zapas gotowego żarcia na 24h (batoniki, konserwy, racje żywnościowe),
– zapas wody na 24h,
– worek zrzutowy na zużyte magazynki,
– urządzenie obserwacyjne – lornetka, monookular,
– pałatka / poncho / kurtka przeciwdeszczowa,
– hełm,
-kamizelka z wkładem balistycznym,
– noktowizor.

Co powinno znaleźć się w trzeciej linii oporządzenia:

-śpiwór,
-niezbędnik do higieny osobistej,
– karimata,
– bielizna na zmianę,
– tarp biwakowy/ poncho / pałatka (jeśli w II linii nie wzięto),
– niezbędnik krawiecki,
– kuchenka polowa,
– świeczka,
– paracord / gumy na odciągi do tarpu,
– siekiera / maczeta,
– saperka,
– menażka,
– coś do dbania o buty,
– śledzie do namiotów.

Powyższa lista sprzętu nie jest uniwersalna. Należy ją dopasować indywidualnie do każdego wyjścia. Każdy doświadczony żołnierz, harcerz, strzelec czy aesgej ma swój własny zestaw oporządzenia.

Jedni uważają, że linie oporządzenia są tylko przejściową modą, a inni, że stanowią doskonały sposób organizacji sprzętu, dzięki któremu zawsze można wszystko znaleźć. W moim przypadku doskonale się sprawdzają. Nie dowiecie się, dopóki nie spróbujecie sami.

Widzimy się w terenie!

 

Spodobał Ci się ten wpis? Udostępnij go na Facebooku!

Polub nas na Facebooku i obserwuj na instagramie, by nie przegapić kolejnych wpisów.

Zapisz